کمبوجیه جنازه پدر را با خود به پاسارگاد آورد و در آرا مگاهی ساده بخاک سپرد هرودوت در مورد مرگ کوروش مینویسد که ماساگتها سر وی را از بدن جدا کرده و بنزد تومیریس بردند و او سر کوروش را در ظرفی از خون فرو برده است ٬نمیتوان این سخن را درست دانست چرا که کمبوجیه بدن کوروش را بطور کامل در میدان نبرد یافته و با خود برده بود٬هرودوت هرچند خود ستایشگر کوروش بود اما نباید از یاد برد که وی یونانی است و در زمان وی یونانیان با ایرانیان دشمن بودند.
هرودوت در ستایش از کوروش مینویسد:کوروش پادشاهی بود ساده زیست٬بلند همت ٬جوانمرد و شجاع .با مردم خویش رفتاری پدرانه داشت و ایرانیان او را پدر صدا میکردند .بسیار بخشنده ٬مهربان و آداب دان بود و همواره خیر و نیکی مردم خویش را میخواست.
دیودوروس سیسیلی مینویسد:کورش از حیث کفایت٬ شجاعت٬بخشندگی و خصال نیکو سرآمد معاصرین خود بود همان قدر که در برابر دشمن شجاعت نشان میداد با مردمانش مهربان بود.
افلاطون درباره کوروش میگوید:کوروش سرداری بزرگ و رهبری عالی برای مردمش بود در زمان او ایرانیان فرمانروای ملل بسیاری شدند وی بتمام مردمش آزادی بخشید و همین دلهای بسیاری را بوی نزدیک کرد بگونه ای که سربازانش حاضر بودند بخاطر وی به هر مخاطره ای دست بزنند ٬به نصیحت احترام میگذاشت و هر کسی را که پندی بوی میداد پاداش میداد و گرامی میشمرد نسبت به کسی حسادت نداشت بهمین دلیل به خردمندان اجازه داده بود خرد وتجربه خویش را نشان دهند و کشور پهناور او رونق و رفاهی شگرف داشت.
از مورخین معاصر نیز سر پرسی سایکس خویش را مفتخر میداند که قبر کوروش را زیارت کرده و آرامگاه کوروش را مقدس ترین مکان برای آرییاییان میداند.
یهودیان نیز وی را مقدس و ناجی خویش میداند ودر تورات در کتاب اشعیای نبی وی را ناجی فرستاده خداوند و کسی که آزاد کننده ملتهاست ذکر شده است .که چوپانی فرستاده خداست تا قومش را بسرزمین موعودشان ببرد. در قران مجید نیز کوروش بنام ذوالقرنین ذکر شده که قوانین الهی را جاری کرده و خداوند به وی دانش و عزت عطا کرده است .
کوروش اصلی در پادشاهی خویش بنا گذارد که تا به امروز بی نظیر است او آزادی ادیان و ملتها را برسمیت شناخت .گویند وصیت کرده بود تا پیکرش را نسوزانند بلکه انرا دفن کنند تا با خاک ایران بپیوندد .شاه بزرگ از درون خاکی که در آن مدفون است پیام میدهد که هیچکس خود را با وی برابر نپندارد بو او را از آنچه برای همیشه به آن تعلق دارد یعنی ایران جدا نسازددرون مقبره اش نوشته شده:(( ای انسان هرکه هستی و از هر کجا که آمده ای ٬زیرا میدانم خواهی آمد٬این منم کوروش که این شاهنشاهی را برای پارسها بنا کردم پس بدین مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر.))
نامش جاوید و روحش در آرامش باد
هرودوت در ستایش از کوروش مینویسد:کوروش پادشاهی بود ساده زیست٬بلند همت ٬جوانمرد و شجاع .با مردم خویش رفتاری پدرانه داشت و ایرانیان او را پدر صدا میکردند .بسیار بخشنده ٬مهربان و آداب دان بود و همواره خیر و نیکی مردم خویش را میخواست.
دیودوروس سیسیلی مینویسد:کورش از حیث کفایت٬ شجاعت٬بخشندگی و خصال نیکو سرآمد معاصرین خود بود همان قدر که در برابر دشمن شجاعت نشان میداد با مردمانش مهربان بود.
افلاطون درباره کوروش میگوید:کوروش سرداری بزرگ و رهبری عالی برای مردمش بود در زمان او ایرانیان فرمانروای ملل بسیاری شدند وی بتمام مردمش آزادی بخشید و همین دلهای بسیاری را بوی نزدیک کرد بگونه ای که سربازانش حاضر بودند بخاطر وی به هر مخاطره ای دست بزنند ٬به نصیحت احترام میگذاشت و هر کسی را که پندی بوی میداد پاداش میداد و گرامی میشمرد نسبت به کسی حسادت نداشت بهمین دلیل به خردمندان اجازه داده بود خرد وتجربه خویش را نشان دهند و کشور پهناور او رونق و رفاهی شگرف داشت.
از مورخین معاصر نیز سر پرسی سایکس خویش را مفتخر میداند که قبر کوروش را زیارت کرده و آرامگاه کوروش را مقدس ترین مکان برای آرییاییان میداند.
یهودیان نیز وی را مقدس و ناجی خویش میداند ودر تورات در کتاب اشعیای نبی وی را ناجی فرستاده خداوند و کسی که آزاد کننده ملتهاست ذکر شده است .که چوپانی فرستاده خداست تا قومش را بسرزمین موعودشان ببرد. در قران مجید نیز کوروش بنام ذوالقرنین ذکر شده که قوانین الهی را جاری کرده و خداوند به وی دانش و عزت عطا کرده است .
کوروش اصلی در پادشاهی خویش بنا گذارد که تا به امروز بی نظیر است او آزادی ادیان و ملتها را برسمیت شناخت .گویند وصیت کرده بود تا پیکرش را نسوزانند بلکه انرا دفن کنند تا با خاک ایران بپیوندد .شاه بزرگ از درون خاکی که در آن مدفون است پیام میدهد که هیچکس خود را با وی برابر نپندارد بو او را از آنچه برای همیشه به آن تعلق دارد یعنی ایران جدا نسازددرون مقبره اش نوشته شده:(( ای انسان هرکه هستی و از هر کجا که آمده ای ٬زیرا میدانم خواهی آمد٬این منم کوروش که این شاهنشاهی را برای پارسها بنا کردم پس بدین مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر.))
نامش جاوید و روحش در آرامش باد
